Paleis van Aphrodite

-

Artemis stond voor het paleis van Aphrodite en beval de bedienden om haar aan te kondigen bij Aphrodite. Ze kon niet geloven dat ze niet in Troy was om de strijd in de gaten te houden, gezien ze ook nog eens zoon in de stad rond had lopen. Ongeduldig bleef Artemis voor de gigantische paleisdeur wachten tot er open werd gedaan.

Aphrodite hoorde van één van haar dienstbodes dat ze bezoek had van een godin en dat ze op haar wachtte in de ontvangst ruimte. Met een kleine glimlach op haar gezicht, liep ze de kamer binnen en zag tot haar verassing dat het Artemis was. 'Artemis, wat een plezierige verassing.' zei ze, terwijl ze de jonge godin omhelsde. Ze had de strijd op het veld niet meer kunnen aanzien, dus was ze hier naartoe gekomen, om zich terug te trekken van dit alles. Haar geliefde Troy had hun eerste veldslag verloren, maar ze wist zeker dat ze weer op zouden krabbelen. 'Kan ik je ergens mee van dienst zijn?'

Artemis hoorde Aphrodite van een afstand al aan komen lopen en omhelsde de godin terug. Ze had veel respect voor de goden en godinnen die aan haar kant stonden, ondanks dat ze eerder niet samen door één deur hadden gekund. 'Ja, dat kan je zeker,' begon Artemis, waarna ze gebaarde naar een sofa en daarop plaats nam. 'Apollo en ik zijn van mening dat we ons - tegen Zeus' wil in - in de strijd moeten gaan mengen. Subtiel, maar wel effectief. Jij kan de mannen vast wel wat extra energie geven of de vrouwen aansporen om hun mannen...' Artemis fronste haar wenkbrauwen en zocht naar de juiste woorden. '...wat meer te motiveren voor de strijd. En daarbij hebben we Ares nodig.' Ze vond het maar niets om de god van oorlog om een gunst te moeten vragen, maar ze hadden hem toch echt nodig. 'Ik ben er van overtuigd dat jij hem vast over kan halen om ons te steunen.'