Paleis van Zeus

-

Zeus stond voor de ramen van zijn werkkamer en had zo perfect zicht op de wereld onder hem. Hij kon de stad zien en tegelijkertijd ook het Griekse kamp. Niets zou er gebeuren, zonder dat hij er vanaf wist. Niemand was namelijk toegestaan om in zijn kamer te zijn als hij er niet was. Op de Olympus was er nergens zulk mooi uitzicht als hier en hij wilde niet dat de Goden er hun voordeel uit zouden halen in de strijd. Hij wist namelijk dat de Goden elk een kant hadden gekozen en er alles aan deden om hun leger te steunen, ondanks dat Zeus geen toestemming had gegeven om de strijd te beïnvloeden.

De Grieken hadden een goede overwinning gehad en het had Hera in een opperste bui gebracht. Met een kleine glimlach rond haar lippen liep ze de werkkamer van Zeus binnen en ging ze naast hem staan. Het strand van Troy was zwart gekleurd door alle Griekse soldaten, het was een erg vermakelijk beeld om te zien. 'Ze hebben goed hun best gedaan, de Grieken.' zei ze, terwijl ze haar man zijdelings aankeek. 'Al geloof ik niet dat niemand zich ermee heeft bemoeid, jij wel?' Ze wist zeker dat Athena haar slag had geslagen en ze kon ook niet geloven dat de tweeling hun handen thuis zou houden na deze zet.

Zeus keek over zijn schouder heen hoe Hera aan kwam lopen. Toen ze eenmaal naast hem stond, sloeg hij een arm om haar middel heen en bekeek hij haar tevreden blik. Hij was erg op de hoogte van haar voorkeur voor de Grieken, gezien ze het er altijd over had. Hij had echter altijd al een voorliefde voor de Trojanen gehad, maar als oppergod mocht hij geen voorkeur laten blijken. 'Nóg niemand heeft zich ermee bemoeit,' verbeterde hij haar, terwijl hij ook naar het Griekse kamp keek. De Goden waren erg slinks en wilden kosten wat het kost hun eigen kamp beschermen. Hij had hier en daar wat opmerkelijkheden gevonden, maar hij had nog niemand kunnen betrappen. 'En ik hoop dat jij ook niet van plan bent om je ermee te bemoeien. Ik ken je Hera en jij bent nog de meest doortrapte van alle Goden,' mompelde hij.

Was Zeus werkelijk zo blind dat hij niet doorhad dat de overwinning van de Grieken te maken had met het werk van de goden? Niet dat Hera er enige problemen mee had dat de Grieken gewonnen hadden, maar toch. 'Als de rest zich ermee bemoeid, waarom zou ik mezelf dan afzijdig houden?' vroeg ze gefronst en draaide zich naar haar man toe. 'Je gaat me toch niet vertellen dat je denkt dat ze zich allemaal aan de regels gaan houden? Apollo en Artemis kunnen het vast en zeker niet verdragen dat hun prachtige Troy verslagen is en Athena - bij alles - laten we nog maar niet over Athena beginnen.' Als er iemand niet met zijn neus uit andermans zaken kon houden, was het Athena wel. 'En Ares, als Ares zich erin gaat mengen wordt het al helemaal een zooitje.' Ze wist dat haar zoon zich niet afzijdig kon houden van dit alles.

'Als iemand zich ermee bemoeit, dan zal ik daar snel achter komen en die persoon straffen,' zei hij simpeltjes, terwijl zijn vingers zich hard in haar zij boorde. Ze was een van de weinige Godinnen die hem durfde tegen te spreken en nog steeds hield hij er niet van. Hij liet haar vervolgens los en sloeg zijn armen over elkaar heen, terwijl hij dichter naar het raam liep. Uiteraard had hij gemerkt dat Athena zich er wel wat mee... bemoeit had, maar hij had het deze keer door de vingers kunnen zien. Ze was per slot van rekening zijn lievelingsdochter. Toch zou hij ook haar straffen als ze nogmaals invloed probeerde te krijgen op de strijd. 'De Grieken hebben misschien deze slag gewonnen, maar ze zullen de komende dagen nederlagen meemaken. Troy heeft de beste boogschutters van de wereld en daarbij zijn de mannen getraind. De Grieken lijken meer op een stelletje bij elkaar geraapte boeren. Het is een wonder dat Achilles ermee instemde om mee te vechten.' Hij keek haar aan en wachtte af wat ze zou zeggen. Het viel hem al mee dat ze niet begon over waarom hij vannacht niet in hun bed had gelegen.

Hera voelde hoe zijn grip verstrakte, maar ze gaf geen kick. 'De Grieken hebben Achilles, en wie hebben de Trojanen? Hector?' Hoofdschuddend liep ze weg van het raam, iedereen wist dat Achilles de beste strijder van zijn generatie was, misschien wel één van de beste die er ooit zou zijn. 'Maar we zullen zien, er kan nog van alles gebeuren.' Ze draaide zich terug om naar hem en sloeg eveneens haar armen over elkaar heen. 'Volgens mij ben ik al genoeg gestraft de afgelopen dagen dat ik net zoveel mag doen als ik zelf wil.' Ze trok haar rechter wenkbrauw op en keek hem aan. 'Je was er vannacht wéér niet en ik hoef niet eens een seconde na te denken over waar je uithing.' Ze verachtte de andere vrouwen waar hij het bed mee deelde.

Zeus keek haar aan en zuchtte diep. Natuurlijk had ze gemerkt dat hij er niet was, ze was niet achterlijk en daarbij gebeurde het wel vaker. Misschien mochten de Goden geen invloed hebben op de strijd, Zeus was echter niet zo eerlijk geweest de laatste tijd. Hij had vaak Trojaanse vrouwen bezocht, in de hoop dat ze zwanger zouden raken. De strijd zou erg lang gaan duren en Troy kon elke man gebruiken om te vechten, vooral halfgoden. 'Ik heb je al vaker uitgelegd waarom ik dat doe,' verzuchtte hij, waarna hij naar haar toe liep en zijn hand op haar wang legde. 'Je bent al decennia lang niet meer zwanger geweest. En gezien ik genoeg kinderen wil hebben, had ik geen keuze om eens andere vrouwen te bezoeken.' Hij legde ook zijn andere hand op haar wang, maar liet zijn gezicht wel verstrakken in een serieus gebaar. 'Vergeet dat ''ik mag zoveel doen als ik wil'' maar snel. Ook mijn vrouw moet zich aan míjn regels houden en je wilt niet dat ik die woorden uit je moet slaan.'

Hera's gezicht verstrakte bij zijn woorden en zwijgend luisterde ze naar wat hij te zeggen had. 'Geen andere keus?' herhaalde ze, verbouwereerd en schudde haar hoofd. 'Leef je uit.' antwoordde ze kort waarna ze zich lostrok uit zijn greep en terug naar het raam liep. Als Zeus niet geen toestemming wilde geven, zorgde ze er wel voor dat hij het niet door had. Hij kon zijn sporen misschien niet verbergen, maar Hera was er des de beter in. Het koste enkele tellen om zichzelf weer bij elkaar te rapen, maar Hera draaide zich al snel weer terug naar haar man. 'Ik wil dat het stopt, die affaires van jou. Er loopt genoeg onkruid rond met jou genen erin.' sputterde ze en keek hem aan. 'Wat is er gebeurd met die man die ooit trouw aan mij heeft beloofd?'

Zeus keek zwijgend toe hoe Hera van hem weg liep en bij het raam ging staan. Na al die jaren was ze nog steeds prachtig en het leek wel alsof ze met het jaar mooier werd. Echter was hun relatie ook met het jaar minder geworden en deelden ze nauwelijks meer liefdevolle momenten met elkaar. Pas na enkele seconden liep hij ook naar haar toe en sloeg hij zijn arm weer om haar middel heen. Zacht drukte hij zijn lippen op haar slaap en daalde zo naar haar lippen af, maar raakte deze niet. 'Misschien is het inderdaad eens goed om daarmee te stoppen,' stemde hij in. Hij had de laatste tijd zoveel vrouwen zwanger gemaakt dat hij langzaam het overzicht begon kwijt te raken. Daarbij wilde hij zijn kinderen steunen tijdens hun opvoeding en ervoor zorgen dat het geen ''onkruid'' werd, zoals Hera ze noemden. Hij wilde niet dat zijn kinderen hem tot schaamte zouden worden. 'En wat meer tijd te besteden met mijn vrouw. Zoals vroeger. Misschien dat het zelfs wel kan resulteren in een zwangerschap.' Hij keek haar hoopvol aan in haar heldere ogen en streelde voorzichtig met zijn hand door haar rode haren heen.

Hera sloot haar ogen bij zijn aanrakingen en opende ze weer om Zeus' zijn gezicht pal voor dat van haar te zien. 'Beloofd?' Ze wist dat het loze beloftes waren en ze wist ook dat hij waarschijnlijk niet lang trouw zou blijven, maar toch viel ze iedere keer weer voor hem. Ergens vervloekte ze zichzelf dat ze dat deed, maar ze kon zichzelf niet helpen. 'Wie weet.' Het feit dat ze al decennia geen kinderen had gedragen had Zeus aan zijn eigen gedrag te danken, misschien dat hij dat eindelijk eens zou inzien. Als hij haar niet trouw bleef, zou ze hem geen kinderen schenken ook. 'Misschien moet je daar nu dan al eens mee beginnen, met dat meer tijd besteden aan je vrouw, zoals je dat eerst deed.' zei ze zachtjes en glimlachte naar hem. 'Ik denk dat ze dat wel erg kan waarderen op dit moment.'

Zeus keek tevreden toe hoe ze naar hem glimlachte en al snel reageerde hij daar zelf met een brede lach op. 'Ik heb een vrije avond en nacht. Ik denk dat dat wel goed komt, lieverd.' Langzaam gleed hij met zijn handen langs haar heupen heen en trok hij haar zo dichter tegen hem aan, tot hun lippen elkaar raakten en hij haar teder kon kussen. Hij besteedde geen aandacht meer aan de gebeurtenissen beneden hen en richtte zich volledig op zijn vrouw. Zacht drukte hij zijn lippen in haar nek en gleed hij ondertussen met zijn hand door haar haren heen. Hij had Hera niet voor niets als vrouw gekozen: ze was een geweldige geliefde, waar geen enkele vrouw aan kon tippen.

Hera voelde hoe zijn aanrakingen een rilling bezorgde in haar lichaam. Het was een lange tijd geleden dat ze dat gevoel had gehad. Zoals Zeus zelf al had aangegeven, het was veel te lang geleden dat ze zich echt gedragen hadden als een liefdevol stel. Het enigste wat ze de laatste tijd nog konden doen was ruzie maken en de oorlog die om de hoek kwam kijken, werkte daar ook niet echt aan mee. Zelf vonden haar lippen ook zijn huid en kuste ze hem teder. Ze wilde nooit toegeven dat ze het had gemist om bemind te worden door haar man. Ze zou hem die voldoening niet geven. Maar gelukkig leek hij zijn verstand weer terug te hebben.

Zeus liet Hera enkel los om de deur op slot te doen en sloeg vervolgens zijn armen om haar heen, om haar weer teder te kussen. Gemakkelijk tilde hij haar op en liep zo naar zijn bureau toe met zijn vrouw in zijn armen. In een gemakkelijke armbeweging had hij alle spullen er vanaf gegooid en liet hij Hera plaats nemen, zonder ook maar een moment zijn lippen van de hare af te halen. Enkel bij Hera kon hij in zijn eigen, menselijke gedaante de liefde bedrijven; bij zijn minnaressen moest hij altijd een andere gedaante aannemen. Meestal nam hij de lichamen van hun mannen over, maar daardoor had hij veel minder plezier in de daad dan hij normaal gehad zou hebben. Het was dan ook een verademing om weer samen met Hera te zijn. 'Je weet dat ik van je hou,' murmelde hij tussen de kussen door. 'Zelfs als ik niet de beste echtgenoot ben.'

'Het is dat je me eraan blijft herinneren.' mompelde ze tussen zijn kussen door. De klemmen die haar luchtige jurk omhoog hielden, had ze al snel aan de kant gegooid, wat erin resulteerde dat haar jurk naast zich op het bureau viel. Ze wikkelde haar benen om zijn middel heen en trok hem op deze manier nodig dichter naar zich toe. Hera vervloekte zichzelf ervoor dat ze niet zonder dit kon, zonder hem. En dat wist hij ook, hij wist dat ze niet zonder hem kon en dat was precies de reden dat het keer op keer weer mis ging. 'Beloof me dat je geen minnaressen meer zult nemen. Beloof het.'

Zeus keek verlangend naar de ontblote huid van zijn vrouw en wilde haar opnieuw kussen, tot ze plotseling weer wou dat hij dingen ging beloven. 'Ik beloof het, mijn liefste,' murmelde hij, terwijl hij met zijn vingers over de ronding van haar borsten gleed. Gelukkig was hij geen ''god van de belofte'' en kon hij alles weer breken. Niemand zou hem ooit iets laten beloven, maar voor zijn vrouw maakte hij dan wel weer een uitzondering. Als zij er blij van werd, dan deed hij dat. Hij wist echter niet hoe lang hij de belofte op kon houden, maar de komende tijd moest wel lukken. Hij werd nu alweer helemaal gek van haar lichaam en lippen. In een snelle beweging was hij van zijn tuniek verlost en leunde hij weer tegen haar aan. 'De volgende keer zorg ik voor een comfortabelere plek,' grinnikte hij, waarna hij dichter tegen haar aan drukte en zo de liefde met haar bedreef.