Het café

Achilles luisterde naar de woorden van Patrokles en glimlachte kort. 'Volgens mij ben je stom dronken.' grinnikte hij uiteindelijk en keek hem aan. 'Misschien moet je die woorden nog maar eens overdenken als je nuchter bent.' Hij vond het lief dat Patrokles zulke dingen zei, maar hij wist ook dat hij aardig wat biertjes en shotjes achterover had geslagen en hij wilde zich niet binden aan de woorden van een dronken man die zijn eigen woorden morgen waarschijnlijk niet eens meer kon herinneren. Hij danste verder en overwacht nogmaals wat hij had gezegd. Achilles had het leuk gevonden om te flirten met Patrokles, maar deze openbaring liet hem toch een stapje terug zetten. Het was niet al te lang geleden geweest dat Eliza hun relatie verbrak en dat was hem best zwaar gevallen. Hij was vrij serieus over hun relatie, ze stonden op het punt om samen te gaan wonen en toen uit het niets was het over. Hij had het altijd aan de kant geschoven, gezegd dat het hem niet veel deed, maar of hij al klaar was voor een nieuwe relatie... niet echt.

Patrokles boog weer naar voren om hem te kussen, maar op hetzelfde moment begon Achilles te praten. Zijn woorden brachten hem weer deels in de werkelijkheid en hij besefte zich wat hij had gezegd en gedaan. Én dat hij, een simpele geschiedenis leraar, nog steeds halfnaakt stond te dansen in de club tegen een man aan. 'Ik- ik moet gaan,' verontschuldigde hij zichzelf, terwijl hij zich losmaakte van Achilles en onmiddellijk weg liep. Hij hoopte dat Achilles hem niet zou volgen en het laatste stuk rende hij dus ook. Hij was nog nuchter genoeg om te beseffen dat zijn broer zijn Dolphins shirt terug wou, dus haalde hij deze vluchtig bij de garderobe terug en rende vervolgens de straat op. Het was een verademing om weer in de frisse lucht te staan en het schuim van zijn lichaam te vegen. Tegelijkertijd besefte hij ook wat hij tegen Achilles had gezegd en was het wel duidelijk dat hij zijn kans vergooid had. De blik in Achilles' ogen... Hij vond hem vast een idioot.

Achilles keek Patrokles na en realiseerde pas na enkele seconde welke impact zijn woorden op de jongen hadden gehad. Met een zucht wurmde hij zich tussen de menigte door richting de uitgang van de club. Ricky hield hem nog een keer aan, maar hij duwde hem zonder wat te zeggen aan de kant. Eenmaal bij de garderobe haalde hij zijn jack en shirt op en deed deze aan terwijl hij buiten naar Patrokles zocht. Al snel zag hij hem zitten op een bankje en voorzichtig liep hij op hem af en ging hij naast hem zitten. 'Het spijt me van wat ik zei-' Achilles zuchtte uit en probeerde zijn blik te vangen. 'Ik wil gewoon niet dat je dingen zegt waar je spijt van krijgt. En ik wil niet uitgaan van de woorden van iemand die gedronken heeft.' gaf hij eerlijk toe en wachtte af hoe Patrokles zou reageren op zijn eerlijkheid.

Patrokles had geen idee hoe hij thuis moest komen, dus nam hij plaats op een bankje en wachtte hij ongeduldig tot er een taxi langs zou komen. Constant keek hij naar de opening van de club om te kijken of Achilles achter hem aan kwam, maar gelukkig was hij nog niet gekomen. Met een zucht trok hij zijn shirt weer aan en op hetzelfde moment zag hij Achilles de club uit komen lopen. Onmiddellijk draaide hij zich van hem af, zodat hij hem hopelijk niet zag zitten, maar het werkte uiteraard niet. 'Ik schaam me dood,' zei hij oprecht, nadat Achilles zijn verhaal had gedaan. 'Het is gewoon- Ik dacht echt dat je me leuk vond. En het is gewoon zo lang geleden-' Hij zuchtte en begroef zijn gezicht in zijn handen. Hij wou dat hij kon verdwijnen en dat hij Achilles nooit meer tegen zou komen. Nadat hij nog even gezeten had, stond hij op en keek hij Achilles aan. 'Ik loop naar een drukkere straat toe en regel daar een taxi. Ik- ik weet niet zeker of ik zondag nog wil hardlopen.'

'Je hoeft je niet te schamen.' verzekerde Achilles hem en zuchtte eveneens. 'Het is niet dat ik je niet leuk vindt. Dat is het echt niet, ik wil gewoon- laat het me je uitleggen.' Hij wilde dat Patrokles wist hoe het zat en dat hij hem niet zomaar aan de kant had geschoven. Hij vond Patrokles leuk, misschien wel meer dan dat. 'Ik kom net uit een relatie van een aantal jaar, we stonden op het punt om samen te gaan wonen en ineens uit het niets verbrak ze de relatie.' Achilles had er nooit echt open over gesproken met iemand, in ieder geval niet uit zichzelf. 'Daarnaast heb je gedronken en ik heb ook wel eens dingen gezegd terwijl ik dronken was waar ik de volgende ochtend spijt van had. Dus ik wil dat je morge als je nuchter bent goed nadenkt over alles wat er is gebeurd en alles wat je hebt gezegd en als je er dan nog hetzelfde over denkt- bel me dan, oké?' Hij wilde niet dat Patrokles iets had gezegd wat hij niet meende en hij wilde zelf ook niet vasthouden aan iets wat niet waar was. 'Het is niet dat ik je niet leuk vindt, echt niet.'

Patrokles hoorde de woorden van Achilles aan en zuchtte diep. 'Het spijt mij dat ik zo onredelijk doe,' verzuchtte hij, terwijl hij met zijn handen over zijn gezicht wreef. 'En dat ik zoveel heb gedronken. Ik- ik wilde gewoon een leuke avond, vooral voor jou. Uiteindelijk heb jij gescoord en ik- Ik zat mezelf tegen je op te dringen. Dat had ik nooit moeten doen, vooral niet na je relatie.' Hij haalde zijn schouders op en nam weer naast Achilles plaats op de bank. Hij wist niet eens waar hij naartoe moest om een taxi te vinden, die hem naar huis zou brengen. Hij wist niet eens of hij überhaupt zijn adres nog wist. 'Dan- dan zal ik je bellen,' zei hij uiteindelijk, terwijl hij zwakjes glimlachte en weer op stond. 'Zullen we anders samen een taxi zoeken? Of blijf je hier nog? Ik zag je vriend nog toen ik weg liep...'

'Je bent dronken, het is je vergeven.' lachte Achilles die opstond en kort naar hem glimlachte. 'Ik help je wel even zoeken naar een taxi en dan ga ik zelf naar huis lopen. Ik moet al die energie kwijt van de wedstrijd, anders slaap ik niet.' grinnikte hij en liep met Patrokles richting een drukkere straat waar meerdere taxi's reden. 'Hij is mijn vriend niet, hij mocht willen dat ie t was.' Hij en Ricky waren uit elkaar gegaan onder niet al te goede omstandigheden en dat zou Achilles niet snel vergeten. Toen er een taxi langsreed seinde Achilles hem en hij stopte voor hen. 'Slaap alles maar eens goed uit en- nou ja, misschien tot de volgende keer.' lachte hij, terwijl hij de deur van de taxi open hield voor Patrokles.

[new]
Achilles' team had hun wedstrijd gewonnen en vierden dat in een café in de stad. Vrienden en familie waren welkom, dus het was een drukke boel en iedereen was vol blijdschap door de overwinning. Zelf was Patrokles aanwezig geweest tijdens de wedstrijd en ging dus ook mee naar het café toe, zodat hij de vrienden van Achilles zou leren kennen. Hij had al een hoop teamleden ontmoeten, maar was ook onmiddellijk hun namen vergeten nadat ze voorgesteld waren. De gesprekken gingen grotendeels over football, vrouwen en feesten en gezien hij van al die drie dingen vrij weinig van wist, stond hij er dus ook een tikkeltje stilletjes bij. Hij probeerde soms wat in te brengen, maar dan begon iemand al ergens anders over en hield Patrokles dus maar zijn mond. Toen Achilles even naar hem keek, glimlachte hij geruststellend en dronk hij wat van zijn bier. Hij wou dat hij net zo sociaal en spontaan was als de vriendinnen van Achilles' vrienden. 'Ze lijken me allemaal heel aardig,' zei Patrokles met een glimlach.

Achilles en zijn team waren door het dolle heen geweest toen ze de wedstrijd hadden gewonnen en hadden besloten om het eens goed te vieren in het café waar ze achteraf vaker kwamen. De barman kende hen inmiddels goed en het eerste rondje was dan ook van de zaak. Zelf had hij besloten om het rustig aan te doen vanavond, met andere woorden: hij zou niet al teveel drinken. Hij mocht twee biertjes van zichzelf en daarna zou hij overgaan op frisdrank. Het duurde niet lang voor hem om te zien dat Patrokles akelig stil was in de groep, het waren dan ook een stelletje luide gasten die maar al te graag hun mening over iets wilde uiten. 'Ik weet het, ze zijn nogal uitbundig.' lachte hij, terwijl hij zijn hand op Patrokles knie legde. Hij had er nooit een geheim van gemaakt binnen zijn team dat hij een vriend had en zijn team had er dan ook nooit moeilijk over gedaan. 'Maar het zijn goede gasten. Normaal zijn ze rustiger, maar door de adrenaline zijn ze niet meer stil te krijgen.' grinnikte hij. 'Vermaak je je wel een beetje?'

'Als ze ook zo zijn tijdens trainingen, dan zal het nooit saai zijn,' grinnikte Patrokles, terwijl hij zijn hand op die van Achilles legde. Het was een opluchting geweest om te zien dat iedereen goed met hun relatie om ging. Achilles had hem van tevoren al gezegd dat hij zich daar geen zorgen over hoefde te maken, maar onbewust vergeleek hij zich toch met de exen van Achilles. Ondanks dat hij ze niet kende, wist hij uit de verhalen dat ze allebei vrij sociale en uitbundige mensen waren. 'Ja, ik vermaak me!' zei hij snel, zodat Achilles zich niet ongerust zou maken. 'Het is weer wat anders dan een groep tieners. En het is daarbij wel even wennen om als geschiedenisleraar tussen allemaal professionele sporters te staan.' Hij glimlachte bij die woorden en kneep in zijn vriends hand. Door Achilles kwam Patrokles veel meer buitenshuis en ging hij weer eens naar cafés en feestjes toe. Hij zou er vast snel weer aan wennen om in grote groepen nieuwe mensen te leren kennen. Patrokles voelde dat hij een bericht kreeg op zijn mobiel en kort las hij het, waarna hij moest lachen. 'Lee zit me al de hele avond berichten te sturen. Hij wil dat ik foto's maak als iedereen dronken is.' Hij rolde lachend met zijn ogen en stopte zijn mobiel weer in zijn zak. Ondertussen luisterde hij naar de mannen en keek hij met een glimlach toe hoe gemakkelijk Achilles mee praatte en lachte.

'Nou, tijdens de training weten ze wel beter.' lachte Achilles. 'Anders krijgen ze op hun donder van Coach.' Tijdens de training gedroeg iedereen zich voorbeeldig, op hier en daar een grapje na natuurlijk. 'Weet je het zeker? We kunnen ook wat eerder naar huis gaan als je wilt?' stelde hij voor en keek Patrokles aan. Het was hem niet ontgaan dat hij er wat ongemakkelijk bij zat en ondanks dat Achilles het gezellig had, wilde hij niet dat Patrokles zich niet zou vermaken vanavond. 'Ah, je moet ze niet zien als professionele sporters, gewoon als een paar vreemde vogels die het leuk vinden om over te gooien met een bal.' grapte Achilles en keek over zijn schouder mee naar zijn telefoon. 'Doe hem maar de groeten van me, oh en zeg hem dat hij mocht willen dat hij een foto van mij dronken op zijn telefoon heeft staan.' Nu hij steeds meer bekendheid begon te krijgen, keek Achilles een stuk beter uit met wat hij deed in het openbaar.

Patrokles glimlachte naar zijn vriend en kneep geruststellend in zijn hand. 'Ik weet het zeker. Geniet jij nou maar van je overwinning,' zei hij bemoedigend, waarna hij zijn hand los liet en op stond. 'Ik ben zo terug.' Hij knipoogde kort en liep vervolgens naar het toilet toe. Niet lang daarna nam één van de teamgenoten, Michael, plaats op de stoel waar Patrokles eerder had gezeten en stompte hij Achilles lachend tegen zijn arm aan. 'Eindelijk kan ik eens onze sterspeler spreken,' grinnikte hij, terwijl hij zijn overvolle glas bier in elke slokken op dronk. Zijn eigen vriendin stond ergens met de vrouwen te praten en zelf wilde hij wel weer eens met zijn vriend bij praten. 'Ik dacht serieus dat je wel weer terug zou komen bij dat blondje. Maar ik zie dat je weer eens honderdtachtig graden bent gedraaid,' grinnikte hij, terwijl hij hem vragend aan keek. Achilles was één van de weinige mannen in hun team die zo makkelijk voor zijn geaardheid uit kwam. Iedereen plaagde hem ermee, maar tegelijkertijd bewonderden ze hem er ook om. 'Ik heb je al zo lang niet meer gesproken. Hoe bevalt de vaste plek in het team? En dus je nieuwe relatie?'

Achilles knikte en draaide zich naar de bar zodat hij nog een biertje kon bestellen. Toen hij opkeek zat Michael naast hem en kort glimlachte hij naar hem. 'Nou, sterspeler is ook wel een erg groot woord.' wimpelde hij de woorden van zijn teamgenoot weg en nam vervolgens het biertje aan van de barman. 'Eliza en ik komen niet meer samen, geloof mij maar.' Achilles nam een slok en knikte. 'Tja, soms gebeuren die dingen nou eenmaal.' Je had niet in de hand op wie je verliefd werd en gezien het voor Achilles niet uit de lucht kwam vallen dat hij op een man viel, was het voor zijn teamgenoten misschien wel een verassing geweest. 'Het bevalt goed, druk, maar dat heb ik er natuurlijk voor over.' Het was fijn om die zekerheid te hebben en hij genoot er natuurlijk volop van. Al vanaf kleins af aan was het een droom geweest. 'En tussen Patrokles en mij gaat het ook erg goed. Hoe gaat het met de zwangerschap van Cathy?'

'Het gaat nog drukker worden als we ons kwalificeren voor de Cup. Werkelijk waar, vorig jaar was het hysterisch!' Achilles was nog geen basisspeler geweest, toen ze mee deden voor de grote prijzen. Het waren altijd hectische tijden waarbij de spelers hun familie waren weinig zagen. Ze moesten het hele land door reizen om wedstrijden te spelen. 'De zwangerschap is verschrikkelijk. Ze heeft nergens zin in, is de hele dag chagrijnig en wil altijd vroeg naar huis toe,' verzuchtte hij, waarna hij toch moest lachen. 'Maar ze ziet er wel erg goed uit, vind je ook niet? Net wat meer volume op de juiste plekken, als je begrijpt wat ik bedoel. Daardoor vergeet ik al snel haar slechte buien.' Hij bestelde ook nog een biertje en zag op hetzelfde moment Patrokles weer de toilet uit lopen. Hij werd echter tegengehouden door enkele vrouwen en ze raakten al snel aan de praat. 'Het is wel een stille. Ik wist niet dat je daar op viel,' merkte hij op. 'Verveelt het niet?'

Achilles keek hem aan, maar besloot niets te zeggen op zijn woorden. Hij snapte niet dat hij zo over zijn zwangere vriendin praatte. 'Ach, ik kan het me niet voorstellen om met een kind in mijn buik rond te moeten lopen, het zal vast geen pretje zijn.' merkte Achilles op en nam een slok van zijn bier. 'Maak je geen zorgen waar ik op val, Michael, ik vermaak me echt wel.' Soms snapte hij niet waar mensen zich mee bemoeide, wat maakte het hem nou uit waar Achilles op viel. 'Ik verveel me niet nee.' In vergelijking met Eliza was Patrokles inderdaad erg stil en je kon de twee dan ook niet met elkaar vergelijken, maar dat betekende niet dat Achilles niet op allebei kon vallen. Hij dronk de laatste paar slokken bier op en keek naar Patrokles die ergens stond te praten met wat mensen. Het was ook goed voor hem om nieuwe mensen ontmoeten.

Michael hief beschermend zijn handen op en zuchtte diep. 'Ik probeer je niet te zeggen wat je wel en niet moet doen, ik probeer jou en je vriend allemaal maar te helpen. Kijk, ik ken je goed, en ik durf bijna wel te voorspellen dat hij jou op een gegeven moment niet meer kan interesseren. Behoed jezelf en hem dus voor een vervelende break-up, nu het nog kan.' Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en keek zijn vriend serieus aan. 'Ik weet waar ik over praat. Ik heb ook ooit een vriendin gehad. Hartstikke mooi, erg lief, maar zo sociaal awkward als maar kon. Op een gegeven moment kon ik er werkelijk waar niet meer tegen. En toen was het eigenlijk al te laat.' Hij sloeg Achilles op zijn schouder en dronk ondertussen van zijn bier. 'Ik weet dat je nooit naar anderen wil luisteren, maar neem dit nou maar van mij aan. Als captain voel ik me verplicht om mijn jongere teamgenoten te helpen.' Hij knipoogde grinnikend en haalde vervolgens met een grijns zijn schouders op. 'Cathy en ik redden het wel samen. Het wordt trouwens een jongen.'

Achilles keek hem aan en fronste bij zijn woorden. 'En dit bewijst maar weer dat je me niet zo goed kent als je zou willen, Captain.' Hij klopte hem eveneens op zijn schouder en stond op. Michael had hem nooit erg goed gelegen, maar dit was toch wel de grens. Hij ging zich niet laten vertellen door anderen wat hij van Patrokles moest vinden en hoe hun relatie zou lopen. 'Gefeliciteerd.' merkte hij nog op, terwijl hij zich door de menigte heen baande op weg naar Patrokles. Zijn feestvreugde was weer eens flink de kop ingedrukt door Michael, maar hij zou zijn avond niet laten verpesten. 'Hé, daar ben je!' zei hij met een glimlach en sloeg een arm om Patrokles heen. 'En ik zie dat je een paar van de dames hebt ontmoet.' lachte hij, terwijl hij naar de vriendinnen van zijn teamgenoten keek.

Toen hij uit het toilet kwam, zag hij Achilles praten met één van zijn teamgenoten. Hij herkende de man als de captain van het team, maar voordat hij naar ze toe had kunnen lopen, werd hij onderschept door enkele vrouwen. Het bleken de partners van enkele spelers te zijn en ze leken ook oprecht interesse in hem te hebben. Zo voelde hij zich dus al snel op zijn gemak en vertelde hij ze over zijn baan in de muziekschool. Hij was zo opgegaan in het gesprek, dat hij pas door had dat Achilles er was toen hij zijn arm om hem heen voelde. Met een grote glimlach keek hij naar zijn vriend en drukte hij kort zijn lippen tegen zijn wang aan. 'Ze proberen me te overtuigen om zometeen iets te spelen,' vertelde hij glimlachend, waarna hij ongelovig zijn hoofd schudde. 'En ik ben het ook nog eens serieus aan het overwegen.' Vervolgens keek hij de vrouwen weer aan en gebaarde ze dat hij aan Achilles moest vertellen waar ze het net ook over hadden gehad. 'Oh, en ze hebben gevraagd of ik bij ze kom zitten tijdens wedstrijden. Dus ik kom waarschijnlijk weer naar wat meer wedstrijden toe.'

Achilles moest lachen om de woorden van zijn vriend. 'Nou, jullie hebben hem beter kunnen overtuigen dan ik!' zei hij met een grijns en knikte. 'Dat lijkt me een goed idee, ik kan bevestigen dat ze een goed gezelschap zijn tijdens de wedstrijd.' Een hele tijd geleden had hij een knieblessure opgelopen waardoor hij een tijd lang niet kon trainen en spelen, dus hij had veel wedstrijden op de tribune bijgewoond en had zich al snel bij de dames gevoegd. Dat was in de tijd dat hij nog een relatie had met Eliza en hij ging dan vaak samen met haar kijken. Eliza was altijd goede vriendinnen met de rest van de vrouwen geweest, al had hij geen idee of ze nog contact met elkaar hadden. 'Als jullie het niet erg vinden, steel ik Patrokles weer terug, voordat jullie hem helemaal bekeren.' grapte hij, waarna hij de vrouwen gedag zei en Patrokles weer meenam. 'Ik wil je alvast waarschuwen, mocht Michael naar je toekomen- onze Captain, negeer hem alsjeblieft. Wat mij betreft mag je gewoon weglopen als hij begint te praten, echt die gast kraamt zoveel onzin uit.' begon hij, terwijl hij Patrokles aankeek.

Patrokles zei nog snel gedag tegen de vrouwen en liep met Achilles mee terug naar de bar. Hij fronste verward bij zijn woorden en trok zijn vriend naar een wat donkerdere en rustigere plek in het café, zodat ze even ongestoord konden praten. Hij had Achilles zien praten met zijn teamgenoot, maar hij had niet opgemerkt dat het een vervelend gesprek was. 'Wat is er dan?' vroeg hij zacht, terwijl hij zijn hand pakte en zacht met zijn duim over zijn huid wreef. Hij had zijn zwangere vriendin gesproken en die had wel opvallend erg de naam van haar man vermeden. 'Zei hij- Heeft hij iets over mij gezegd?' Hij keek zijn vriend benieuwd aan en legde vervolgens zijn andere hand op zijn wang. De blik die Achilles hem gaf liet hem naar voren buigen en teder kuste hij zijn vriend. 'Dat wou ik nou al de hele avond doen,' grinnikte hij, nadat hij de kus had verbroken.

'Hij- het is niets. Michael heeft gewoon een uitgesproken mening over dingen waar hij geen mening over hoort te hebben.' zei Achilles uiteindelijk en keek Patrokles met een klein glimlachje aan. 'Dus als hij naar je toekomt, negeer hem gewoon oké?' Hij wilde de woorden van Michael niet herhalen. Hij was allang blij dat Patrokles hier mee naartoe was gekomen en dat hij wat contact had gemaakt met de vriendinnen van zijn teamgenoten. Bij zijn kus lachte hij breed en drukte nogmaals zijn lippen kort op die van hem. 'Dus, je komt naar meer wedstrijden toe. Ik ben blij dat zij je wel konden overtuigen.' lachte hij. Zelf had Achilles al meerdere malen gezegd dat hij het echt geen probleem vond om zijn kaartjes iedere wedstrijd aan Partrokles te geven, maar keer op keer zei hij weer dat hij ook andere mensen kon uitnodigen, zoals zijn moeder of andere vrienden die wilde komen kijken. 'Ik zou ze vaker moeten inhuren om je over te halen.' grapte hij.

Patrokles keek hem nog even vragend aan, in de afwachting of hij er meer over zou zeggen, en knikte uiteindelijk. 'Ik zal hem negeren,' beloofde hij met een geruststellende glimlach, 'en ik zal me niets van hem aan trekken.' Hij probeerde er niet verder over na te denken, maar toch merkte hij dat hij probeerde te bedenken wat Michael over hem had gezegd. Hij werd al snel uit zijn gedachten gehaald door de kus van Achilles en met een glimlach sloeg hij zijn arm om zijn middel heen. 'Het is de macht van het vrouwelijke geslacht,' grapte hij lachend, 'vooral van zwangere vrouwen. Daar kan geen enkele man nee tegen zeggen.' Daarbij leek het hem ook leuk om de vrouwen te leren kennen. Nu zijn relatie steeds serieuzer werd met Achilles wilde hij meer vrienden van hem leren kennen. En daarbij was het ook zeker geen straf om een hele wedstrijd naar zijn vriend te kunnen kijken. 'Ik kon vanavond bij jou slapen, toch?' vroeg hij nog even voor de zekerheid. Hij wist niet tot hoe laat ze in het café zouden blijven en daarbij wou hij veel liever met Achilles in slaap vallen dan in zijn eentje in zijn appartement.

[new]
Eliza had besloten om tijdens haar pauze naar het café aan het einde van de straat te gaan. Meestal ging ze samen met wat collega's, maar ze hadden allemaal nog wat te doen, dus was ze alleen. Sinds enkele jaren werkte ze bij één van de grootste advocatenkantoren van Miami. Aan het begin had ze enkel de stomme klusjes mogen doen, maar nu mocht ze al steeds vaker advocaten ondersteunen bij hun zaken. Het zou vast niet lang duren tot ze haar eigen klanten zou krijgen. Eenmaal binnen bestelde ze wat koffie aan de toonbank en zocht vervolgens naar een plek. Het duurde niet lang, voordat haar oog viel op een heel bekend persoon. Met haar koffie in haar hand liep ze naar de gestalte toe en gebaarde ze naar de stoel tegenover hem. 'Is deze plek nog vrij?' vroeg ze glimlachend aan Achilles. 'Wat heb ik je lang niet gesproken! Hoe gaat het?'

Achilles had zichzelf gesetteld in een cafeetje bij zijn appartement in de buurt. Het wedstrijdseizoen was net afgelopen, wat betekende dat ze niet zoveel meer trainde en hij genoeg tijd over had voor zichzelf. Het gaf hem ook een hoop tijd om na te denken over alles wat er gebeurde, iets wat hij op dit moment liever niet deed. Hij stopte alles zo ver mogelijk weg, zodat hij er niet over na hoefde te denken. Zijn moeder was maar al te blij geweest dat zijn relatie met Patrokles ten einde was. Ze noemde het een "fase" en nu die voorbij was, kon hij zich richten op de belangrijke dingen in het leven. Hij had haar maar laten praten en ingestemd met wat ze zei: hij had absoluut geen zin in ruzie en daarbij had hij het fut niet om tegen haar in te gaan. Hij had een hoop tijd doorgebracht met Amie, haar meegenomen op lange wandelingen, naar het strand en dat soort dingen. Met een zucht nam hij een slok van zijn koffie en wilde net zijn laptop open slaan, toen hij iemand vanuit zijn ooghoeken naar hem toe zag lopen. 'Eliza?' Er was enige verbazing te horen in zijn stem, maar hij knikte al snel. 'Ja, natuurlijk. Ga zitten. Het gaat prima.' loog hij. 'En met jou?'

Eliza glimlachte breed na het horen van zijn instemming en nam vervolgens tegenover hem plaats met haar koffie. Ze wist niet wat voor antwoord ze van hem had verwacht: ze hadden elkaar al zo'n lange tijd meer gesproken. Hij was vast veel te druk met zijn sport en zijn nieuwe vriend en zelf had ze ook haar handen vol met haar werk. 'Het gaat goed! Ik krijg steeds meer taken op mijn werk en de zaken stromen maar binnen. En ik heb éindelijk dat appartement gekocht waar ik al zo lang op oogde!' vertelde ze trots, waarna ze een slok van haar koffie nam. 'En ik zie ook elke week dat het goed gaat met jou! Wanneer verliezen jullie nou een keer met football?' Ze rolde plagerig met haar ogen en schudde lachend haar hoofd. Het voelde niet alsof ze elkaar zo lang niet meer hadden gesproken. 'En hoe gaat het met je moeder?' vroeg ze benieuwd. Ze kreeg zo nu en dan wel wat informatie over Achilles binnen door de vriendinnen van zijn teamgenoten.