Appartement van Patrokles

-

Het was een week geleden dat hij bij Achilles was blijven slapen en voor deze avond had Achilles gevraagd of ze naar Patrokles' appartement zouden gaan. Zelf zou Patrokles zijn vriend nooit in zijn eigen huis uitgenodigd hebben en hij was dus ook nerveus. Achilles kon hoogstwaarschijnlijk niet blijven slapen, want zijn bed was te klein, en hij had ook niet zoiets gaafs als een game room. Hij had zijn kamers dus wat willen opfleuren en wat romantischer willen maken door overal kaarsen neer te zetten en wat zachte kussens. Hij had ook wat eten klaar gemaakt, omdat Achilles uit zijn training kwam en waarschijnlijk geen tijd had om thuis te eten. Hij had zelfs Achilles aangeboden dat hij wel bij hem thuis kon douchen, zodat hij niet langs huis hoefde, maar Achilles zou het nog laten weten. Geduldig zat Patrokles dus ook achter zijn bureau, terwijl hij nog wat toetsen na keek, en wachtte hij op zijn vriend. Ondertussen had hij een zenuwachtig gevoel in zijn onderbuik over wat er misschien deze nacht zou gebeuren: hij had zich werkelijk waar ingelezen op internet en zelfs nog bepaalde spullen gekocht. Hij was er klaar voor, maar hij wist niet goed hoe hij dat aan Achilles duidelijk kon maken zonder zichzelf voor gek te zetten.

Achilles was net klaar met zijn training en was linea recta naar het huis van Patrokles vertrokken. Gezien Patrokles altijd altijd bij hem kwam, leek het hem wel eens goed om een keer naar Patrokles te gaan. Hij had misschien niet de grootte en de luxe die Achilles had, maar dat interesseerde hem vrij weinig. Toen hij voor de deur stond klopte hij enkele keren en het duurde niet lang voordat de deur open werd gedaan door niemand minder dan Patrokles. 'Ik biedt alvast mijn excuses aan, ik stink en plak van het zweet.' lachte Achilles, terwijl hij zijn lippen op die van Patrokles drukte en naar binnen toe liep. Hij zette zijn sporttas ergens aan de zijkant van de kamer neer en plofte neer op een stoel. 'God, ik ben nog nooit zo erg afgemat als vandaag.' klaagde hij en liet zijn hoofd tegen de muur hangen. 'Ik kan echt niet meer.'

Toen Achilles aan klopte, stond Patrokles op vanachter zijn bureau en liep hij snel naar de deur toe. Aan zijn rode en plakkerige gezicht te zien was hij meteen vanuit zijn training naar hem toe gereisd. Met een glimlach ontving hij de kus en sloot hij de deur achter hem. 'Dat is niet erg, je kan zometeen wel een douche nemen,' zei hij geruststellend, waarna hij naast hem plaats nam en enkele plukken teder van zijn plakkerige voorhoofd weg veegde. 'We gaan nergens naartoe, dus het wordt ook een heerlijk rustige avond. Ik zal er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat je totaal ontspannen wordt vanavond.' Hij drukte een kus op zijn wang en liep vervolgens naar de keuken toe. 'Wil je wat te eten te hebben? Ik heb speciaal pasta gemaakt, omdat ik vermoedde dat je misschien nog niet gegeten zou hebben.' Hij schonk in elk geval alvast een glas water in en bracht deze naar Achilles toe. 'Wat moesten jullie tijdens de training doen?'

'Ah pasta klinkt me als muziek in de oren.' lachte hij en liep naar de gootsteen in de keuken toe om wat koud water door zijn gezicht en haren te halen. Dat was het nadeel van Miami: het was er warm en dat maakte de training er niet gemakkelijker op. 'We hadden een bootcamp.' vertelde hij. Dat hadden ze wel vaker, zodat ze niet alleen hun vaardigheden in het spel trainde, maar ook hun uithoudingsvermogen en kracht. Ze werden bij trainingen als dit tot hun uiterste gedreven, maar dat was soms ook goed. Achilles dronk het glas water in één teug leeg en vulde hem zelf opnieuw om hem weer leeg te drinken. 'Dit is al een stuk beter.' lachte hij en nam weer plaats op de stoel waar hij eerder had gezeten. 'Heb je trouwens nog wat van de muziekschool gehoord?' vroeg hij nieuwsgierig en keek hem afwachtend aan.

Terwijl Achilles bezig was in de keuken dekte Patrokles alvast de tafel en warme hij de pasta op. 'Bootcamp? En dat met deze temperaturen?' vroeg Patrokles verbaasd. Terwijl de pasta warm werd, ging hij naast Achilles zitten en glimlachte hij breed, waarna hij hem een zachte duw gaf. 'Dat moest een verrassing zijn!' lachte hij, waarna hij zijn vriend met een brede grijns aan keek. 'Maar ik ben aangenomen! Ze willen mij als piano- en gitaarleraar in zetten.' Zijn sollicitatie was erg goed gegaan en meteen de dag erna had hij het nieuws gehoord. 'Maar, wacht, dat is nog niet alles... Mijn broer heeft voor jouw aankomende wedstrijd weer kaarten gekocht en ik mag met hem mee!' Het kwam niet heel vaak voor dat Patrokles live bij de wedstrijd van Achilles was, maar hij zorgde er wel voor dat hij altijd via de televisie mee keek. Achilles zat nu in het vaste team en mocht elke wedstrijd spelen. 'Trouwens, als je honger hebt, de pasta zal nu wel warm genoeg zijn om te eten.'

'Ach ja, die trainer van ons is af en toe niet helemaal wijs.' lachte Achilles. 'En zelf staat ie langs de zijlijn te schreeuwen... in de schaduw.' Ach hij was niet voor niets de trainer en Achilles was allang bij dat hij in het vaste team zat. Toen Patrokles vertelde dat hij was aangenomen, glimlachte Achilles breed. 'Zie je nou wel! Ik wist dat je het kon. Gefeliciteerd!' Hij sloeg zijn armen om Patrokles heen en gaf hem een kus. 'Waarom zeggen jullie het niet als jullie willen komen? Dan kan ik wat voor jullie regelen!' Die kaartjes waren altijd zo belachelijk duur en nu hij in het vaste team zat kon hij per wedstrijd enkele gratis kaarten geven aan vrienden en familie. Hij wilde niet dat Patrokles, of zijn broer, zoveel geld betaalde om hem te komen zien spelen. 'Maar ik vind het wel erg leuk dat jullie komen.' gaf hij toe en glimlachte. 'Komt je neefje ook mee?' vroeg hij nieuwsgierig en knikte toen Patrokles hem vroeg of hij honger had. 'Ik bulk van de honger, dus kom maar op met die pasta!'

Patrokles glimlachte breed, terwijl hij in de armen genomen werd door Achilles, en kuste hem teder terug. Hij vond het lief van Achilles dat hij zo trots en enthousiast op het nieuws reageerde. Zelf moest hij ook toegeven dat hij trots op zichzelf was: hij had nooit gedacht dat het zou lukken. 'Lee en ik wilde je niet dwingen om ons die kaartjes te geven. Het is bijna Jasons verjaardag en hij wilde graag weer naar een wedstrijd van de Dolphins toe, dus is dit mijn cadeau voor hem.' Nadat hij hem nogmaals gekust had, sprong hij overeind en bracht hij de pan met pasta naar de tafel toe. 'Tast toe!' De tafel was krapjes, omdat het geplaatst was in de hoek, en er waren dan ook maar twee zitplaatsen. Voor zichzelf schepte hij maar weinig op - hij had al wat eerder gegeten - maar hij gaf Achilles een vol bord. 'Ik zat trouwens te denken. Je mag hier natuurlijk altijd blijven slapen, maar ik heb een eenpersoonsbed... Misschien dat jij dan in mijn bed kan slapen en dat ik op de bank ga? Of we moeten echt gaan proppen in mijn bed? En je mag trouwens altijd gewoon naar huis gaan als je dat wilt, vooral na je zware training.'

'Wat? Nee, je mag het altijd vragen. Zoveel animo is er niet voor hoor.' lachte Achilles toen het over de kaartjes ging. Hij mocht er iedere wedstrijd vijf weggeven, zoals iedereen van het team. Soms waren het goede plaatsen, andere keren waren het gewoon de plaatsen die over waren, je moest gewoon geluk hebben. 'Daarbij geef ik ze met alle liefde aan jou, Lee en Jason.' Hij vond het altijd leuk als Patrokles kwam kijken naar zijn wedstrijden, in het begin had het hem gemotiveerd om nog beter te presteren, al was het alleen maar om indruk op hem te maken. Hongerig keek hij naar het volle bord met pasta en taste direct toe. 'Ah, joh dat past met gemak.' lachte hij toen Patrokles over het eenpersoons bed begon. 'Maak je daar maar geen zorgen om.'

Patrokles at ook van zijn pasta en keek Achilles ondertussen aan. 'De volgende keer zal ik daar dan van gebruik maken,' glimlachte hij, 'want Lee heeft ervoor gezorgd dat Jason ook helemaal fan is. Nu heb ik twéé mensen in de familie die niet over de Dolphins kunnen stoppen.' Zijn broer en hij hadden niet genoeg geld om Jason vaak mee te nemen naar een wedstrijd, dus keek Jason het vaak achter de televisie. En daarbij zou Achilles het vast leuk vinden als hij speciaal mensen in het stadion had zitten die voor hem kwamen. Patrokles legde zijn hand op zijn vriends achterhoofd en gleed zo zacht door zijn haar heen. 'Ik ben benieuwd of het gaat passen,' grinnikte hij, waarna hij de laatste hap van zijn pasta nam. Het was een goed excuus om heerlijk dicht tegen zijn vriend aan te slapen, dus hem hoorde je niet klagen. 'En als iemand eraf valt, dan is het gelukkig geen hoge val. Smaakt het trouwens een beetje?' vroeg hij benieuwd.

Achilles begon te lachen. 'En dan heb je nog iemand die in het team van de Dolphins zit, het moet niet gekker worden.' grinnikte hij en at gretig van de pasta die Patrokles had gemaakt. Hij bulkte altijd van de honger na de trainingen en zeker na de training van vandaag. 'Natuurlijk gaat het passen.' lachte Achilles. 'En anders zorgen we wel dat het past.' Het zou niet de eerste keer zijn geweest dat hij een eenpersoonsbed met iemand anders had gedeeld en tot nu toe was het iedere keer goed gekomen. 'Het is heerlijk.' verzekerde hij zijn vriend. Hij had het bord al bijna leeg en dronk ondertussen wat van het water. Hij had er eigenlijk al op gerekend dat hij hier zou blijven, dus hij had al wat spullen meegenomen; schone kleding, zijn bril, een tandenborstel. 'Dus wanneer begin je met lesgeven?' vroeg hij nieuwsgierig, terwijl hij het laatste beetje pasta naar binnen werkte.

Patrokles keek tevreden toe hoe Achilles van zijn pasta at en grinnikte om zijn woorden. 'Ik geloof je,' lachte hij, terwijl hij zich probeerde te bedenken hoe dat in godsnaam zou lukken. Zijn bed was bijna al te klein voor hem zelf. 'Aankomende week al,' antwoordde hij enthousiast. 'Er gaat een leraar met pensioen, dus ze willen dat ik zo snel mogelijk begin met werken. En het is in de avond, dus ik kan het mooi combineren met mijn andere baan.' Gelukkig werkte hij niet elke dag, zodat hij ook nog wat vrije avonden in de week had. Toen ook Achilles klaar was met eten stapelde hij de borden op en bracht deze naar de keuken. Hij had geen vaatwasser, dus legde hij de borden in de gootsteen. Als Achilles zo zou douchen, kon hij het mooi afwassen. 'Dus, wat zullen we vanavond doen? Heb je zin in een film of gewoon wat televisie? Ik kan nog wat spelen op mijn gitaar, we kunnen vroeg slapen, ik... Ik heb zelfs bord spellen?' grinnikte hij, terwijl hij Achilles vragend aan keek vanuit de keuken.

'Ik heb wel wat andere ideeën.' grinnikte Achilles, terwijl hij zijn lege glas naar de keuken bracht en Patrokles naar zich toe trok. Zijn lippen vonden die van hem en hij maakte één voor één de knoopjes van het overhemd van Patrokles los. Hij wilde hem natuurlijk niet afschrikken, dus stopte hij halverwege en keek hij Patrokles vragend aan. Als hij dit niet wilde, begreep hij het ook volkomen en zou hij dat natuurlijk ook respecteren. Hij had echter de hele training verlangd naar Patrokles en kon zichzelf nu dan ook moeilijk inhouden. Hij verlangde naar fysiek contact, naar het samen zijn met iemand. Na een relatie te hebben gehad van een aantal jaar, leek het soms wel alsof hij moest afkicken van het feit dat hij samen was met iemand, dat hij alles deelde met iemand.

Patrokles zag Achilles aan komen lopen en voelde al snel zijn lippen op de zijne. Hij wilde zijn armen om hem heen slaan, tot hij plotseling voelde hoe de knopen van zijn overhemd open werden gedaan. Zijn adem staakte voor enkele seconden en afwachtend keek hij zijn vriend aan. Toen Achilles hem met dezelfde blik aan keek, besloot hij er ook maar gewoon voor te gaan en verloste hij hem al snel van zijn shirt. Vervolgens legde hij Achilles' handen weer bij de knopen van zijn overhemd en kuste hij hem opnieuw. Ze hadden nu al een ruime maand een relatie, dus het was niet vreemd dat ze allebei verder wilden. Daarbij waren ze ook volwassen mannen. Toen hij zelf eenmaal ook van zijn overhemd was verlost, wikkelde hij zijn armen om Achilles' middel heen en drukte hij hem zacht tegen het aanrecht aan. 'Ooit gedacht dat dit zou gebeuren toen we elkaar ontmoette in het asiel?' murmelde hij met een glimlach in zijn oor, waarna hij zacht zijn kaak kuste.

'Gedacht? Nee. Gehoopt? Dat is een ander verhaal.' grinnikte Achilles, terwijl hij zijn schoenen uitschopte en zijn trainingsbroek naar beneden liet zakken. Hij voelde het zweet nog op zijn lijf zitten, dus een goede douche kon hij wel gebruiken. 'Nou, waar is die douche van je?' zei hij, terwijl hij de riem van Patrokles broek los maakte. Zelf kende Achilles geen schaamte, in ieder geval niet voor zijn lichaam en al helemaal niet tegenover Patrokles. In tegendeel zelfs, hij voelde zich comfortabel bij hem in de buurt en hij hoopte dat dat voor Patrokles ook gold. Nog enkel in zijn boxer, kuste hij Patrokles wederom vol verlangen en glimlachte breed. 'Je weet dat je het altijd mag zeggen als ik te ver ga hè?' vroeg hij nogmaals voor de zekerheid en streek wat van Patrokles haren uit zijn gezicht.

Patrokles schopte ook zijn schoenen uit en kuste Achilles vol passie, terwijl hij hem half mee trok naar de badkamer toe, terwijl zijn eigen broek ergens rond zijn bovenbenen hing. Eenmaal bij de douche trok hij zijn broek uit en deed hij de douche aan. Afwachtend hield hij zijn hand onder de stralen, wachtend tot het een goede temperatuur zou hebben. Onbewust probeerde hij het moment te vermijden dat hij helemaal naakt zou zijn. Het was voor hem de eerste keer dat hij zo intiem zou zijn bij iemand. Toen de stralen warmer waren geworden, draaide hij zich om naar Achilles en legde hij zijn handen op zijn borstkas, om zo af te glijden naar de rand van zijn boxer. 'Ik weet het,' zei Patrokles met een nerveuze glimlach op zijn gezicht. 'En- en ik zal dus ook maar toegeven dat ik dit echt verdomd spannend vind.' De kippenvel stond op zijn armen en in een snelle beweging had hij Achilles' boxer omlaag getrokken. Zijn blik gleed ook als vanzelf omlaag en onmiddellijk werd hij rood. Om de spanning te breken trok hij ook maar zijn eigen boxer uit en kuste hij Achilles vol passie, terwijl hij hem mee trok naar de stromende douche.

'Dat is oké.' zei Achilles bemoedigend en glimlachte naar hem. Hij kon zichzelf zijn eerste keer nog wel herinneren. Zijn hart had zo hard gebonkt dat hij zichzelf afvroeg of hij geen hartaanval had. Het was dat zijn toenmalige vriend een hoop ervaring had gehad en die had hem er dan ook doorheen geloodst. Eenmaal in de douchecabine, voelde hij al snel het warme water over zich heen stromen. Zijn haren bleven aan zijn voorhoofd plakken en hij voelde het zweet van zich afglijden. Nog steeds waren zijn lippen verzegeld met die van Patrokles en Achilles naakte lichaam was tegen dat van hem aangedrukt. Erg veel ruimte hadden ze niet, maar dat maakte Achilles niets uit. Hij genoot ervan om zo dicht bij Patrokles te zijn en om te weten dat Patrokles zich - ondanks de spanning - toch comfortabel genoeg voelde om samen met hem hier te staan.

Patrokles voelde ook hoe al snel het water over zijn lichaam stroomde en hij met zijn rug tegen de muur van de cabine aan kwam, terwijl hij Achilles verlangend kuste. Ondanks dat hij eerder nerveus was geweest, was die spanning al snel verdwenen. Puur omdat Achilles zo kalm was en er geen groot gedoe van maakte, zorgde ervoor dat hij op zijn gemak was. Daarbij hielp het dat hij Achilles nu al een lange tijd kende en hij zich erg comfortabel bij hem voelde. Hij kon gewoon zichzelf zijn. Pas na een tijd maakte hij zich los van Achilles en keek hij hem met een brede glimlach aan. 'Ik help je wel,' grinnikte hij, waarna hij een washandje nam met wat douchegel en dit langzaam over Achilles' lichaam liet glijden. Hij wilde dat Achilles wist dat hij dit echt wilde en dat hij bereid was om verder te gaan. Hij wilde dat Achilles de persoon was waar hij de eerste keer het bed mee zou delen. Zacht drukte hij zijn lippen tegen de zijne aan en gleed met zijn handen onderzoekend over zijn lichaam heen.

Het was de volgende ochtend. Achilles lag naakt op zijn buik in het bed van Patrokles. Eén arm en één been bungelde buiten het bed, zijn andere arm was om Patrokles middel heen gewikkeld en hij voelde hoe hun lichamen elkaar aan de zijkant raakte. Met een zachte kreun kwam hij overeind en draaide hij zijn op zijn rug. Het licht dat naar binnen scheen door de gordijnen heen, liet Achilles weten dat het al vrij laat was en ook zijn telefoon bevestigde dat: half twaalf. Normaal was hij niet zo'n uitslaper, maar hij maakte graag een uitzondering. Met een klein glimlachje drukte hij zijn lippen op Patrokles' schouder. 'Goedemorgen.' zei hij zachtjes terwijl Achilles zijn lippen zich een weg naar Patrokles' lippen baande.

Patrokles werd wakker door de bewegingen van Achilles en opende slaperig zijn ogen, om te zien dat zijn kamer al in het licht gehuld was. Hij lag op zijn rug en voelde hoe de lakens losjes over hem heen lagen, maar hij vooral bedekt werd door het lichaam van Achilles. Op hetzelfde moment voelde hij ook Achilles' lippen in zijn hals en met een glimlach draaide hij zijn gezicht naar hem toe, om zo teder zijn lippen te kussen. 'Goedemorgen,' reageerde hij met hese stem, waarna hij zijn arm om zijn middel wikkelde en breed glimlachte. 'We hebben het zo te zien overleefd in dit bed.' Zijn gedachten gingen al snel naar de avond ervoor uit en met een liefdevolle blik keek hij zijn vriend aan. Als hij had geweten dat het zo zou gaan, dan had hij er nooit ongerust over hoeven zijn. Achilles was geduldig en rustig en daarbij ervaren. Dat maakte alles een stuk makkelijker. 'Kan je ook niet geloven wat er vannacht is gebeurd?'

'Ik zei het toch?' lachte Achilles en kuste zijn wang, om zich vervolgens eens goed uit te rekken. Hij kon zijn spieren voelde pijnlijk aan van zijn training van gisteren, maar bij de gedachten aan gisterenavond, vergat hij die spierpijn zo snel weer als dat hij hem had gevoeld. Met een glimlach keek hij Patrokles aan en knikte na zijn woorden. 'Ik ben blij dat we deze stap hebben gezet.' zei hij haalde een hand door zijn haren heen. 'En ik ben blij dat je mij genoeg vertrouwde om die stap te nemen.' Hij drukte zijn lippen nogmaals op die van Patrokles en duwde zichzelf overeind. Het was even passen en meten geweest vannacht, maar uiteindelijk was alles goed gekomen en waren ze allebei doodmoe ik slaap gevallen. 'Zal ik zo ontbijt voor ons maken?'

Patrokles knikte instemmend en drukte zacht een kus op zijn lippen. 'Ik ben er ook blij mee,' zei hij oprecht, 'en ik ben blij dat het gegaan is zoals gisteravond. Dat het met jou was.' Hij herinnerde zich nog goed hoe Achilles als eerste in slaap was gevallen en hij nog enkele minuten hem had bekeken. Hij dacht er vooral aan hoe ongelofelijk het was dat ze van een ontmoeting in het asiel hier in zijn appartement waren beland. Patrokles kwam ook langzaam overeind en met een diepe gaap leunde hij over Achilles heen om te kijken op zijn mobiel hoe laat het was. 'Ik ben blij dat de honden er niet zijn, die hadden nu gesmeekt om uitgelaten te worden,' lachte hij, waarna hij met zijn rug tegen de muur leunde en zijn warrige haren probeerde glad te strijken met zijn hand. 'Dat lijkt me een goed plan. Ik zal je helpen, ik bulk namelijk,' grinnikte hij. 'Had jij trouwens nog plannen voor vandaag?'

'Anders ik wel.' lachte hij. Hij moest er niet aan denken om de honden nu hier te hebben. Dat zou helemaal niets geworden zijn, Amie wilde altijd op bed slapen en hetzelfde gold voor Amigo. Ze hadden echt geen plaats gehad als ze er met zijn vieren hadden gelegen. En daarbij was het waarschijnlijk ook een stuk ongemakkelijker geweest. 'Nee joh, blijf maar liggen.' verzekerde Achilles hem en drukte zijn lippen kort op die van zijn vriend. Hij liep richting de keuken en trok wat kastjes open tot hij de pannen had gevonden. Met een koekenpan op het vuur zocht hij naar de ingrediënten die hij nodig had. Hij had ontzettende trek in een goed omelet, dus pakte hij wat eieren en andere spullen. 'Mijn moeder vroeg of ik vanavond bij haar wilde dineren, maar ik heb nog niet geantwoord.' Hij wist niet of hij wel zin had in een diner met zijn moeder. 'En verder erg weinig.' lachte hij. 'Jij?'

Patrokles glimlachte na zijn kus en bleef zoals Achilles had bevolen nog even liggen. Hij ging op zijn zij liggen en kon zo naar de keuken kijken. Zijn huis was dusdanig klein dat er eigenlijk geen gescheiden kamers waren: alles liep in elkaar over. Enkel de badkamer had een deur om af te sluiten. 'Ik heb geen plannen. Ik heb nog wel wat toetsen om na te kijken, maar dat heeft geen haast.' Hij keek zijn vriend benieuwd aan en kwam zelf ook uit bed. Nadat hij een boxer aan had gedaan, ging hij achter Achilles staan en sloeg hij zo zijn armen om hem heen. 'Wat ga je haar antwoorden?' murmelde hij, terwijl hij zacht zijn lippen in zijn nek plaatste. Over zijn schouder heen zag hij ook de omelet en breed glimlachte hij. Achilles had niet gelogen toen hij zei dat hij goed kon koken. 'Bij de Goden, ik hoop dat de buren ons niet hebben gehoord,' besefte hij plotseling, waarna hij moest lachen. Hij had zo weinig contact met zijn buren dat het hem eigenlijk niet eens wat uit maakte.

Achilles draaide het omelet om met een spatel en haalde zijn schouders op. 'Ik weet het nog niet. De laatste twee keer heb ik ook al afgezegd.' zei hij schuldbewust. Het was niet dat hij niet met zijn moeder wilde dineren- of misschien was dat precies wat het was, maar wilde hij dat gewoon niet toegeven. 'Ik weet nu al dat ze me gaat overspoelen met honderden vragen die ik niet wil beantwoorden.' lachte hij en pakte een bord uit de kast om hier het omelet op om te draaien en op het aanrecht te zetten. Hij nam de gelegenheid nog om zich om te draaien naar Patrokles en hem te kussen. 'Natuurlijk hebben ze het niet gehoord, de muren zijn niet zo dun. En daarbij, zo hard waren we niet hoor.' verzekerde hij Patrokles en pakte het bord met het omelet, twee vorken en liep naar het bed toe waar hij op neerplofte. 'Niets gaat boven een ontbijt op bed.' grinnikte hij, terwijl hij een stuk omelet in zijn mond deed. 'Oh god- heet.' mompelde hij, terwijl hij zijn mond openhield in de hoop dat het snel wat afkoelde.